Scheepjes CAL 2016: the reveal of my mini-blanket

Hebben jullie meegedaan aan de Last Dance on the Beach crochet along? Ik hoop het! Ik heb op Instagram en Facebook al zo veel mooie foto's voorbij zien komen. Ondanks dat ik zelf één van de ontwerpers was, had ik helaas veel te weinig tijd om een grote deken te maken, maar omdat toch graag de patronen van de verschillende vierkanten wilde haken, besloot ik voor een mini-blanket te gaan. Een beetje beach dus.

Have you guys been participating in the Last Dance on the Beach crochet along? I really hope you did. I have seen so many gorgeous finished blankets over the last few months. Despite me being one of the designers, I didn't have enough time over the summer to make an entire blanket. I did feel bad about that and I really wanted to try all the different squares. That's why I decided on making a mini-blanket. A Bit of the Beach, if you like. 


Ik maakte de vierkanten van elke week en 4 extra om zo aan 16 vierkanten te komen. Deze haakte ik aan elkaar met een flinke rand eromheen. Zo is er toch nog een leuk dekentje ontstaan van zo'n 90x90 cm. Zoals je al kon lezen heb ik de vierkanten op een andere manier aan elkaar gehaakt dan stond beschreven tijdens de CAL. En wie goed kijkt, ziet meteen dat er één vierkant ontbreekt. Dat van week 12. Ik denk wel dat iedereen het eroverheen was dat dat het moeilijkste vierkant van de CAL was en ik moet toegeven: ik snapte het patroon prima, maar had er het geduld niet voor. Daarom sloeg ik hem over.

I made the squares of all week and 4 extra. So, that's 16 squares in total. I joined these and crocheted a big edge around it, resulting in a 90 x 90 cm blanket. A good size for a lap blanket, or something. As you could've read a while back, I joined my squares in a different way than the CAL prescribed. And those who look closely have already seen that I am missing one square, the one from week 12. I think most of us will agree that this was by far the toughest square of the entire CAL. And even though I understood the pattern, I found it far too fiddly and ended up skipping it. 

Ik gebruikte ook nogal wat afwijkende kleuren geloof ik. Natuurlijk wilde ik héél graag de complete deken maken (ik had gekozen voor de Dance in the sea kleuren, schitterende blauwen en groenen), maar voor deze kleine deken heb ik mijn pakket nog maar niet aangeroerd. Daarom koos ik voor andere kleuren van Colour Crafter. Hieronder zal ik uitleggen hoe ik mijn deken precies in elkaar heb gestoken.

I also used some colours that were not in the original Dance on the Beach CAL kits (these are still available, by the way). When I started this CAL I decided I was going to make the big blanket using the Dance in the sea CAL kit as I loved all the greens and blues. But toughing my beautiful kit for a small blanket seemed wrong somehow, so I picked some other Colour Crafter colours from my stash. I will describe to you how I made my mini-CAL blanket.

Voor mijn deken gebruikte ik Colour Crafter, 1 bal per kleur: Wilnis, Oostende, Eelde, Leek, Coevoorden, Sint Niklaas en Weert. In de afbeelding hier boven zie je elk vierkant ik in welke kleur deed. Op de website van Scheepjes vind je onderaan de pagina een PDF met de patronen van alle vierkantjes van de verschillende weken. Ik haakte de vierkantjes aan elkaar volgens de 'slip stitch' methode. Om de deken heen haakte ik halve-stokjes, 2 touren Sint-Niklaas, 1 tour Coevoorden, 1 tour Weert en 2 touren Sint-Niklaas.

For my blanket I used ONE ball of the following colours: Wilnis, Oostende, Eelde, Leek, Coevoorden, Sint Niklaas en Weert (they are available in this shop, and there's a sale going on, woop!). In the photo above you can see what colour I used for which week-pattern. On the Scheepjes website you can find a PDF file at the bottom of this page, in this PDF you'll find the squares matching the different weeks. I joined my squares using the 'slip stitch' method and for the edge I crocheted HDC's (or UK half trebles). 2 rounds of Sint Niklaas, 1 round of Coevoorden, 1 round of Weert and 2 rounds of Sint Niklaas. 

Uiteindelijk ben ik toch wel blij met het eindresultaat. Ook al heb ik nu niet zo'n mooie deken als velen van jullie (en ben ik daar stiekem toch wel jaloers op), ben ik toch blij dat ik de vierkantjes heb gemaakt. Ik heb er weer zo veel van geleerd en dat is natuurlijk altijd goed. En ik heb weer gemerkt hoe zeer haken mensen bij elkaar kan brengen, en dat is misschien nog wel belangrijker.

In the end, I am satisfied with the end result. Even though I am not the proud owner of a big and beautiful Last Dance on the Beach blanket like many of you (and yes, I am so so jealous), I am still proud I made the squares into a blanket. This CAL once again taught me so much and it was so heart warming seeing and knowing how much crochet can bring people together. I really believe crochet brings new friendships, even if it's just online. And doesn't that matter even more?

Ergens heb ik altijd gevoeld dat deze CAL niet van mij was, juist omdat het Wink was die hem had bedacht en 11 andere bloggers en ik alleen maar haar laatste wens hebben uitgevoerd. Misschien was dat het juist dat het zo moeilijk maakte om deze deken (hoe klein ook) af te maken. Deze deken gaat dan ook niet in mijn shop, ik geef hem aan een goed doel. In Zuid-Afrika heb ik door shanti-towns gelopen, waar duizenden en duizenden mensen in golfplaten huisjes wonen, zonder stromend water, zonder basic hygiëne. Als ik aan ze vroeg wat het moeilijkst was, zeiden zij standaard: 's nachts, want dan koelt het vaak af en hebben onze kinderen het koud. Ik geef mijn mini-deken aan een goed doel, aldaar, zodat er één kindje minder is met koude voetjes.

Somehow I have always known that this CAL wasn't mine, even though 11 bloggers and myself have designed it. We designed it, as this was Winks last wish and I am glad I did. Maybe that's why it was so hard to finish this blanket, even a small one like this. I somehow can't keep this blanket and putting it up for sale feels even worse. That's why I decided to give it to a charity I encountered when I was in South Africa. Here I walked through shanti-towns where thousands and thousands live in shacks, without running water or any basic hygiene. I think this is wrong, beyond wrong. When I asked people what was most difficult about their circumstances most of them said: the nights, when it gets so cold and our children can't keep warm. That's why I want one of them to have my mini blanket, so there will be one less pair of cold feet.