A crochet jumper for my boy

Als ik tegen mensen vertel dat ik haak, roepen ze tegenwoordig meteen: oh, wat heeft je zoontje dan een mazzel, al die leuke handgemaakte kleertjes. Nou, valt dat effe vies tegen. Het zou een beetje te ver gaan om te zeggen dat zoonlief er nu net de reden van is dat ik veel minder tijd heb om te haken, maar het is wel zo dat de er sinds zijn geboorte gewoon veel aandacht gaat naar de combinatie gezin en werk. Helemaal logisch, maar daarom is er wel veel minder van mijn naald gekomen de afgelopen tijd als dat ik had gehoopt. Met dit project ben ik zelfs vanaf mei bezig geweest.

If I tell people that I love to crochet they tell me: oh, your little boy is so lucky with a mum that can make all his garments by hand. Well, not quite. I mean, I wouldn't go as far as to say that he's the reason that I hardly have time for crochet anymore. But truth be told, combining my job with a family is pretty time-consuming. This makes total sense, of course, and many (new) mums recognise this. But all in all, I just have a lot less time to pick up my hook. I have been working on this crochet jumper since May for crying out loud.



Goed, toegegeven. Ik ben geen held in het haken van kleren. Pasvormen, het vooruitzicht dat het misschien niet gaat passen. Allemaal redenen om kleding vaak links te laten liggen en voor wat veiligers te kiezen, zeker aangezien ik mijn tijd alleen wil besteden aan haakwerk dat beslist en alleen maar een succes kan worden. Maar verder leg ik mezelf geen druk op.

To be fair, I am not the best garment maker. And that's an understatement. Shapes, sizes, the perspective of the garment being too big, or (worse) too small are just enough reasons for me to steer clear of garment making. Especially since I'd like to dedicate my crochet time making something perfect and awesome. Nope, no pressure there at all.  

Maar soms stuit ik op een patroontje waarvan ik denk: ja, dat wil ik proberen. Ik maakte al eerder kimono's voor onze kleine man, toen hij nog maar een kleine puk was. En die lukten echt heel goed, dus zo verschrikkelijk kon het ook allemaal niet zijn. Het patroon is gebaseerd op een patroon uit Simply Crochet. Ik zeg losjes, omdat ik natuurlijk weer voor een heel ander garen ging dan werd aangeraden, ik een maatje groter wilde haken dan maximaal werd aangegeven en ik ook wat anders met de mouwen en de halslijn deed. Uiteindelijk heb ik dus veel en vaak zitten uithalen, ben ik er minstens driehonderd keer van overtuigd geweest dat het niet goed zou komen en heb ik de trui soms wekenlang in mijn haaktas laten zitten.

But every once in a while I spot a pattern that makes me all: oh, I wanna give this a go. When my little one was just a wee pea I made him some crochet kimonos and they were really cool. So I couldn't be all that bad, right? This crochet jumper is very loosely based on a pattern from Simply Crochet. I say loosely as I decided on a completely different yarn and needed to make a jumper one size larger than the largest size explained in the pattern. I also altered the neckline and the sleeved. So basically, I spent a lot of time frogging, convincing myself three hundred times I was going to fail and left the project in my crochet bag for weeks and even months on end. 

Vanochtend ging onze lieverd met zijn nieuwe trui naar het kinderdagverblijf en toen mijn man met hem uit zijn kamertje kwam dacht ik: Oh, het past perfect. Wat fijn! Hij droeg er een stoer zwart spijkerbroekje bij en witte gympen. Helemaal af. En dus ben ik nu stiekem wel heel trots op mijn gehaakte truitje voor mijn zoontje.

So when my husband emerged from the nursery this morning, carrying our boy wearing his brand new jumper, made by me. I swelled with pride. Not only did the jumper fit perfectly, it also looked really cool. My boy was sporting his new jumper with black stonewashed jeans and white sneakers. I can fully admit to being very, very proud at making this jumper.

Ik haakte de trui met garen van Shades of Weardale, een Engels hand gesponnen en hand geverfd garen. 100% heerlijk zachte wol. Het heeft de kleur 'lichen', een vergrijsd groen dat vreselijk moeilijk te vangen is op de foto, maar echt heel mooi is. Nadat ik de trui had opgespannen heeft hij vreselijk lang liggen drogen. Ik viste ook nog twee vintage knoopjes uit mijn collectie. Groote halsopeningen zijn gewoon erg handig bij het aan- en uitkleden. Ik weet niet of ik zo'n truitje nog een keer maak voor mijn kleine man, maar op dit exemplaar ben ik in ieder geval best trots.

I made this crochet jumper using Shades of Weardale, an English handspun and hand-dyed yarn. It's 100% wool and so very soft. The colour is called 'lichen', a greyish light green, which is impossible to catch properly. But let me assure you, it's really lovely. After I blocked it, it took so long to dry. And I've attached some vintage buttons from my stash to the jumper as I find large necklines perfect when dressing and undressing impatient toddlers. I am not sure if I'll make this particular jumper again, but I am proud at my accomplishment.