One year

Een jaar geleden was er een heel klein groepje mensen wat met mij en mijn man meeliep. Naar het stadhuis! We hadden het aan bijna niemand verteld, dat we gingen trouwen. We hadden geen zin in 'gedoe' en geen zin in grote fratsen. Het moest gewoon een leuke dag worden, met de mensen van wie we het meest houden.

One year ago there was a tiny group of people that escorted me and my husband. To city hall! We hardly told anyone we were getting married. We didn't want a fuss, we didn't want an over the top thing. We just wanted to have a lovely day with the people we love the most.

En dat is vandaag dus precies een jaar geleden. Pff, een jaar! Wat is dat snel gegaan zeg. Waar ik de afgelopen jaren een beetje het idee had dat ik aan het 'voortkabbelen' was, is er het afgelopen jaar heel veel gebeurd. Ik besloot dat ik ga doen, waar ik echt gelukkig van word: schrijven, creatief zijn, mooie dingen maken, schrijven en zien. Heel spannend, maar zo langzamerhand krijgt het vorm. Want wat dacht je: samen met Kris en Marjolein samen een tijdschrift opzetten. Hoe spannend is dat!

And today that's a year ago. Wow, a whole year, Time flies. The last couple of years I just felt life was just something that happened to me. But last year it struck me: I have to do what I love to do best: write en create. So I decided to just go out and do it: write nice stuff, make nice stuff and see gorgious places (and write about them). So scary, but in an exciting way. 'Cause you know, Marjolein, Kris and me setting up a magazine. How utterly thrilling is that!

En voor mijn man was het ook een enerverend jaar: hij studeerde af. Toen ik hem 5 jaar geleden leerde kennen wist hij niet wat hij wilde doen, maar hij vond een werkgever waar hij zijn ei kwijt kon en dus besloot hij zijn studie af te maken. Naast een fulltime baan. Ik ben vreselijk trots op hem.

And for my husband it was also an exciting year. He graduated from college. When I met him 5 years ago he had no idea what he wanted to do with his carreer. But then he found a job where he really did what he always wanted to do, so he also decided to finish college. And he did so whilst also working fulltime. I am so proud of him.

Als je allebei spannende dingen aan het doen bent in je leven, kan dan ook onderling misschien wel spannend zijn. Maar gelukkig niet voor ons. We zijn nu een jaar getrouwd en ik kan me bijna niet meer voorstellen dat ik het niet was. Alhoewel... als ik mijn hilarische lief voorstel als 'mijn man' moet ik daar nog steeds wel een beetje om grinniken.

When you're both doing exciting stuff, you may forget a little about each other. But luckily that was not the case for us. We've been married a year today and it's hard to remember not being married! That said, I am still sniggering whenevr I have to introduce that holarious bloke of mine as 'my husband'. 

So tonight, let's raise a glass to love.